..

okna

nie Mikasko, wcale nie smutny jak dla mnie..., trochę wyczerpujący...ale taki ja wiem...normalny....
wpadłam w wir z pracy...w której spędzam wieeele godzin, ale nie mam czasu przy najmniej na myślenie...i dołowanie się, taka moja ucieczka...

okna

jutro ostatnia teoretycznie sprawa...mój mąż domaga się 800zł alimentów (prawie cała moja wypłata), mój adwokat rozwodu z orzeczeniem jego winy..., a ja..., ja mam dosyć nie mam sił, odpadam..., to jest ponad mnie...moje siły...

okna

...=(

mikaska2 · Dołączył: 21 Mar 2008 Posty: 1542 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

....

nie wiem czy to Cie pocieszy....
nawet jeśli - to mogą naliczyc tylko jakis procent Twoich zarobków.

okna · Wysłany: Wto 23:15, 15 Mar 2011 Temat postu:

jedno marzenie zostało mi..., zasnąć i nie obudzić się już....za dużo tego....nienawidzę tego cholernego życia....

mikaska2 · Wysłany: Śro 12:27, 16 Mar 2011 Temat postu:

Dlaczego to mnie nie dziwi.... Zalamany

okna · Wysłany: Sob 18:39, 19 Mar 2011 Temat postu:

tragicznie zaczęła się ta wiosna..., dziś mija tydzień jak zginął bardzo dobry znajomy...z bidula...i taka myśł mnie naszła że zawsze w moje urodziny, przed, bądź zawsze po dzieje się coś złego...(rozstanie z mężem, rok później zwolnienie z pracy, w tym roku śmierć Łukasza...)

okna

...ciężko...

okna

i nastąpiło ogłoszenie wyroku..., przegrałam, argumentacja sądu..., nic do Pani nie mamy, jest Pani dobrą matką, mąż faktycznie utrudnia kontakty, ale dla dobra dzieci nie chcemy burzyć im dotychczasowego świata, do którego się przyzwyczaili....=(((
nie mam sił, nie chce się mi żyć..., nie potrafię się pozbierać....=(((

mikaska2 · Dołączył: 21 Mar 2008 Posty: 1542 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

dokładnie

teraz wlasnie pora na Ciebie:
podnieśc się, zadbać o siebie, -bo wciąz masz dla kogo sie starać.
to, że są gdzieś indziej nie oznacza , że je straciłaś.
Daj Dzieciom czas teraz i zabierz sie za siebie.
Pokaż wszystkim, że potrafisz Żyć

Beti25

dziewczyny uwazam tak jak wy...i powinna walczyc..o siebie i dzieci...nie wiem....ja bym nie popusila nic a nic...Aniu sciskam cie mocno wiesz dobrze ...calus

okna

Mija prawie tydzień..., ja nadal jestem załamana, nie potrafię się pozbierać..., przestałam wychodzić całkowicie z domu, nie zabrałam chłopaków na weekend do siebie, nie byłam wstanie spojrzeć im w oczy i siłą ich pakować do samochodu, aby wrócili do taty..., nie potrafię im tego wszystkiego wytłumaczyć, brak mi sił... . Kończy się mi urlop, jutro muszę wrócić do pracy, przeraża mnie to..., zostało mi jeszcze dwa tygodnie pracy, później ją zmieniam.., nie wiem, czy mam się cieszyć, czy niekoniecznie...=((
W dodatku, pojawił się Marcin..., który próbuje mnie wspierać, być, powinnam być szczęśliwa z tego powodu, a ja jestem przerażona tym faktem..., staram się trzymać go z daleka, powiedziałam mu, aby on nie liczył na nic..., ale on nie chce odpuścić..., a ja się panicznie boję tego...=(((
Boli...., baaardzo boli...=((
od wyroku będzie złożona apelacja..., ale ja nie chcę się nastawiać..., to za bardzo boli...

okna

Siedzę właśnie przed kompem i marznę..., oszczędzam na ogrzewaniu...=/
Zastanawiam się czasami co się z Wami dzieje..., co u Was słychać..., brakuje mi co poniektórych, niektórych ludzi się nie da zapomnieć...
Ja tradycyjnie mam pod górkę..., tak sobie myślę, że gdybym przez chwilę miała jakąś stabilizację..., to oznaczałoby, że naprawdę jest już koniec świata...
Od ostatniego momentu jak pisałam trochę się pozmieniało..., po pierwsze wróciłam do szkoły..., wahałam się, ale stwierdziłam że to najmądrzejsze rozwiązanie, aby zmusić się w końcu do wyjścia z domu..., no i kończę pierwszy semestr na kierunku opiekun w domu pomocy społecznej, jak mi idzie to się okaże jak będę miała pozaliczane egzaminy... . Zmieniłam pracę..., którą ironio losu niestety straciłam...., miało być tak pięknie a wyszło jak zawsze..., tzn. mogę wrócić jak się zacznie sezon znowu..., ale co sama nie wiem co zrobić..., teoretycznie nie ma końca świata, ale w praktyce jestem zmęczona tym wszystkim...
mogę się zarejestrować na bezrobocie, dostać zasiłek, odbyć praktyki, iść na wolontariat itd., przeczekując do sezonu,
albo iść na bezrobocie, przenieść się na jakiś czas do Krakowa, zjeżdżając na weekendy, pracując w miasteczku studenckim na czarno i mieszkać w miejscu, do którego nie jestem do końca przekonana...
ewentualnie zrezygnować ze szkoły, czego bardzo bym nie chciała i wrócić do handlu..., czego mój kręgosłup też bardzo by nie chciał...(uraz po wypadku), bądź olać wszystko i wyjechać do Holandii do pracy...
cokolwiek bym nie postanowiła odbije się to na spotkaniach z chłopakami, którzy i tak mają niemiłosiernie pod górkę, a będzie coraz trudniej..., ja niestety dostaje niespełna 500zł wypłaty, bo reszta to alimenty i nie starcza mi na opłaty..., dojazdy i jeżdżenie po chłopaków..., ale jeszcze jakoś to było..., ale teraz cokolwiek nie wybiorę to odbije się na nich..., niestety nadchodzi zima, oni ze wszystkiego powyrastali(nie wiem, kiedy i jak to się stało..., a może to ja się zdeptuje i się mi wydaję że oni tak rosną), więc muszę im zakupić ciuchy...itd.
Ich tatuś..., no cóż chyba niekoniecznie chcę o nim wspominać..., ale robi pod górkę..., nie biorąc pod uwagę że krzywdzi chłopaków.
Apelacja stanęła w miejscu..., bo mnie nie stać na dalsze koszty z tym wszystkim związane. A do tego wszystkiego na okres zimowy wprowadziła się mama, bo nie ma ogrzewania w mieszkaniu, długa i skomplikowana historia..., powiem szczerze że jest ciężko..., choć nie mogę jej zarzucić, bo się stara..., ale ona się nigdy nie zmieni..., ja także uczę się nie słyszeć pewnych rzeczy, nie zwracać uwagi itd., ale przychodzą takie dni jak dziś że dochodzi do spięcia..., które później jest bolesne dla obu stron...pogmatwane to wszystko...nie ogarniam tego wszystkiego..., najchętniej położyłabym się w łóżku i nie wstawała już wcale..., zasnęła i się nie obudziła..., ale wtedy mam chłopaków przed oczami..., jak się po 100 razy pytają czy na pewno po nich przyjadę....itp.
cóż nikt nie obiecywał, że będzie łatwo, ale też nikt nie mówił że będzie aż tak bardzo h...jowo, jak to zwykła mówić moja przełożona z poprzedniego zakładu pracy.
a i zapomniałam dodać, że od połowy września jestem chora..., a może zdrowa z częstotliwością co dwa tygodnie..., teraz na szczęście już bez gorączki, ale wcześniej miałam po 40stopni...i nie było mi wesoło...=/
pozdrawiam
buźka...

mikaska2 · Dołączył: 21 Mar 2008 Posty: 1542 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Dzięki że zaglądasz tu...
Yar good

cieszę się, że zdecydowałaś się uczyć.
a martwi mnie Twoje zdrowie.
Pod górkę.....
to tak jest...że na chwilę wdrapujesz się w końcu
na szczyt-podziwiasz jak jest fajnie,
a potem szybko zbiegasz na dół,
by znowu mieć pod górkę.
Wprawdzie to normalne-każdy tak ma
ale wcale nie jest to coś z czym łatwo sie pogodzic

okna

Kochani..., chcę Wam życzyć zdrowych pogodnych i Radosnych Świąt..., aby były szczere, prawdziwe i magiczne....=)

Ja w tym roku po raz pierwszy od dwóch lat robię święta, będą chłopaki, będą to pierwsze od 10 lat święta spędzone z moją mamą...i średnio mnie to wszystko cieszyć, żeby nie napisać że jestem załamana tym faktem, ale dla moich Synów, muszę jak już nie polubić święta, to chociaż je zaakceptować...
i niestety nie mam pracy....od miesiąca jestem bezrobotna..., ale dziś mi zadzwonili że od stycznia być może będę pracowała...bo pozytywnie przeszłam rozmowę w sprawie pracy...=) tak w ramach prezentu od aniołka...
jest ciężko...., fizycznie i psychicznie...., ale cóż chyba nie mam wyjścia i jakoś przetrwać to muszę...